3 juli 1990 – 3 juli 2020
Zo blij als ik was op 3 juli 1990 met dat felbegeerde diploma, zo dankbaar ben ik na dertig jaar voor de vele waardevolle herinneringen aan het uitoefenen van mijn vak als gepassioneerd verloskundige. Wat is het toch bijzonder om zó dicht bij zwangere vrouwen en hun partners te mogen komen, ze te mogen begeleiden en bij te staan tijdens de geboorte van hun kindje. Ik ben ze dankbaar voor het vertrouwen dat ze mij geven als we samen de ‘storm’ van een bevalling trotseren. En dan die explosie van geluk als dat nieuwe mensenkind eindelijk na uren van hard werken op hun borst ligt. Dat mag ik steeds opnieuw meemaken. Zoiets magisch als een geboorte, dat is en blijft van alle tijden en alle volken, van alle rangen en standen, het is iets universeels.
Toch is er veel veranderd in de manier waarop de zwangerschap en bevalling beleefd en ervaren wordt. Google is tegenwoordig je beste vriend als je informatie zoekt of onzeker bent. Daarvoor wend je je niet meer tot je vriendin, moeder, tante of oma. Wat vroeger een ambacht was en met de hand gecontroleerd werd door de verloskundige (bijvoorbeeld de grootte van de baby) wordt steeds meer vervolgd met apparaten zoals echoscopie-apparatuur. Ook laboratoriumonderzoek en bewakingsapparatuur tijdens de bevalling verschaffen ons steeds meer inzicht hoe het met zowel moeder alsook kind gaat. Protocollen zijn (als we niet uitkijken) richtinggevend in wanneer, hoe, waar en op welke wijze jij je kind ter wereld brengt. Dat past nu eenmaal bij onze huidige maakbare samenleving.
"Zoiets magisch als een geboorte, dat is en blijft van alle tijden en alle volken, van alle rangen en standen, het is iets universeels."
Maar er is ook nog zoiets als gezond verstand, Zeeuwse nuchterheid, vertrouwen in de wijsheid van je eigen lichaam, in de nabijheid van je partner, in ons als verloskundigen met ons ambacht, onze ervaring en onze intuïtie. En als ik dat vertrouwen bespeur bij de huidige generatie…… dan maakt mij dat helemaal blij! Ik heb bewondering voor de zwangere vrouwen die op dit moment de keuze maken om zelf ‘in the lead’ te blijven tijdens het proces van zwangerschap en bevalling. Die aangeven wat zij belangrijk vinden voor en tijdens het verwelkomen van hun kindje. Daarin wil ik ze stimuleren en uitdagen.
"En als ik dat vertrouwen bespeur bij de huidige generatie…… dan maakt mij dat helemaal blij!"
Op 3 juli 1990 heb ik de eed van Hippocrates afgelegd waarin ik ‘mijzelf verplicht bepaalde beroepsregels in de verloskunde te zullen handhaven’. Zie hieronder de gehele tekst. Na voorlezen hiervan sprak ik de woorden uit ‘zo waarlijk helpe mij God almachtig’. Het woord God stond en staat voor mij voor ‘iets wat groter is dan ons mensen, een mysterie dat groter is dan ikzelf’. Precies dat heeft mij de afgelopen dertig jaar geholpen tijdens mijn werk als verloskundige. Ook daarvoor ben ik dankbaar.
Foto's: Jody Deijnen Photography